Προβλήματα στο Νερό - Αντιμετώπιση.
Ο πλανήτης στον οποίο ζούμε χαρακτηρίζεται ως υδάτινος πλανήτης. Θεωρείται βέβαιο ότι το νερό που καλύπτει τα 3/4 του δεν θα εκλείψει ποτέ. Είναι όμως έτσι; Στην πραγματικότητα οι ποσότητες του νερού που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι πολύ περιορισμένες. Κι αυτό γιατί το 97% του νερού της γης βρίσκεται στους ωκεανούς και είναι αλμυρό.
Δυστυχώς , οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν τραγικά αποτέλεσματα στην παγκόσμια ρύπανση του νερού. Εκατοντάδες Ουσίες ρυπαίνουν το νερό όπως οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, τα απόβλητα των εργοστασίων, τα απορρίμματα, τα ραδιενεργά υλικά, γεωργικά λιπάσματα, φυτοφάρμακα κ.λ.π.Μόνο ένα 3% είναι αποθηκευμένο σαν φρέσκο καθαρό νερό και βρίσκεται στις περιοχές των πόλων, στα βουνά, ποτάμια, λίμνες και μέσα στη γη.
Αυτό που μένει για να καταναλώνουμε καθημερινά είναι περίπου 1%. Αυτό χρησιμοποιείται για τη γεωργία, τη βιομηχανία αλλά και τις καθημερινές μας ανάγκες. Πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο και για τα ζώα που περιέχουν στο σώμα τους 60-70% νερό, το αγαθό αυτό είναι απαραίτητο για τη διαβίωση μας.
ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
- Βακτήρια π.χ. E. Coli, Coliform, εντερόκοκκοι, λεγιωνέλα
- χημικά στοιχεία όπως το Αρσενικό, το Χλώριο, ο Υδράργυρος, το Υδρόθειο, το Φθόριο, ο Σίδηρος, το Μαγγάνιο, τα Νιτρικά, το ασβέστιο και το μαγνήσιο (υπεύθυνα για τη δημιουργία επικαθήσεων, κοινώς άλατα),
- καθώς και ουσίες όπως τα φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα
- αλλά και πιο απλά όπως ιζήματα, χώμα, αιωρούμενα σωματίδια.
Συνέπειες
Το νερό όταν εμφανίζει προβλήματα μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό αλλά και σε εγκαταστάσεις και μηχανήματα (π.χ. σωληνώσεις, πλυντήρια, θερμοσίφωνες, καλοριφέρ κ.α.).
ΜΟΛΥΝΣΗ ΑΠΟ
|
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
|
E. Coli Βακτήρια
|
Πιθανές ασθένειες
|
Coliform Βακτήρια
|
Πιθανές ασθένειες
|
Φθόριο
|
Σε υψηλά επίπεδα πρόβλημα στα δόντια και στα οστά
|
Σίδηρος
|
• Κίτρινο ή κόκκινο χρώμα νερού
• Επικαθήσεις σε σωληνώσεις
• Σε υψηλά επίπεδα προβλήματα υγείας
|
Φυτοφάρμακα, εντομοκτόνα
|
Μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας
|
Νιτρικά
|
Κίνδυνος για την υγεία σε συγκεντρώσεις >10 ppm
|
Υδρόθειο
|
Δεν αποτελεί κίνδυνο για την υγεία
|
Σκληρότητα νερού - Άλατα
|
Επικαθήσεις στις σωληνώσεις, πέτρες στα νεφρά
|
Χλώριο
|
Τοξική ουσία , πολύ επικίνδυνο για την υγεία
|
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων του νερού στηρίζεται στην τεχνολογία συστημάτων επεξεργασίας νερού και περιλαμβάνουν τα παρακάτω:
Φίλτρα ενεργού άνθρακα
Ο ενεργός άνθρακας είναι μαύρη, στερεή εξαιρετικά πορώδες ουσία που έχει την ικανότητα να προσελκύει και να συγκρατεί συγκεκριμένα χημικά, τα οποία προσροφούνται στην επιφάνεια του καθώς το υπό καθαρισμό νερό το διαπερνά. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική τεχνολογία για την απομάκρυνση του υπολειμματικού χλωρίου, των οργανικών ουσιών (π.χ. φυτοφάρμακα) καθώς και την απομάκρυνση οσμών, γεύσεων και χρώματος. Δεν θεωρείται κατάλληλη τεχνολογία για την απομάκρυνση αλάτων ή μεγάλων συγκεντρώσεων χημικών. Συχνά τα φίλτρα ενεργού άνθρακα χρησιμοποιούνται ως προ-φίλτρα σε συστήματα αντίστροφης όσμωσης. Τα φίλτρα πρέπει να αντικαθίσταται συχνά, αλλά είναι δύσκολο να γνωρίζουμε το πότε ακριβώς πρέπει να γίνει η αντικατάσταση.
Σε περίπτωση που δεν αλλαχθεί εγκαίρως μπορεί να αποτελέσει επικίνδυνη πηγή βακτηρίων και οσμών.
Αντίστροφη όσμωση
Η αντίστροφη όσμωση είναι η διαδικασία κατά την οποία το υπό καθαρισμό νερό, με την εφαρμογή πίεσης περνάει από μια ημιπερατή μεμβράνη με μικροσκοπικές οπές, οι οποίες εμποδίζουν τη δίοδο ακαθαρσιών ακόμη και μικροβίων. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική τεχνολογία για την απομάκρυνση ανόργανων συστατικών, νιτρικών, θειικών, σκληρότητας, μικροβίων, σωματιδίων ενώ απομακρύνεται και μικρό ποσοστό φυτοφαρμάκων. Αξίζει να σημειωθεί ότι
οι μεμβράνες μπορούν να κορεστούν στην περίπτωση χρήσης σκληρού νερού. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται αντικατάσταση των μεμβρανών, γεγονός που επιβαρύνει το λειτουργικό κόστος. Επιπλέον απαιτείται, αρχικά προφίλτρανση και αποσκλήρυνση του νερού. Αν και η αντίστροφη όσμωση είναι αποτελεσματική στην απομάκρυνση βακτηρίων και ιών, συνίσταται να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με λάμπα υπεριώδους (UV) στο τέλος, ή και με προ-χλωρίωση.
Υπεριώδης ακτινοβολία (Ultra Violet)
Στην τεχνική αυτή, το νερό περνά μέσω ενός θαλάμου όπου εκτίθεται σε υπεριώδης ακτινοβολία που έχει την ικανότητα να καταστρέφει αποτελεσματικά βακτήρια και ιούς. Απαιτείται, προφίλτρανση για αφαίρεση της θολερότητας, διότι οι μικροοργανισμοί καλύπτονται πίσω από τα σωματίδια που προκαλούν τη θολερότητα. Παράλληλα
η UV λάμπα πρέπει να διατηρείται πάντα καθαρή.
Χλωρίωση
Αποτελεί την πιο διαδεδομένη μέθοδο απολύμανσης για το πόσιμο νερό. Συνίσταται στην απελευθέρωση του χλωρίου στην παροχή του νερού. Σε κατάλληλες συγκεντρώσεις το χλώριο καταστρέφει βακτήρια και ιούς. Απαιτείται μεγάλη προσοχή στην ποσότητα χορήγησης του χλωρίου, διότι σε περιπτώσεις υπερχλωρίωσης, δημιουργούνται αρνητικές επιπτώσεις για την ανθρώπινη υγεία. Επιπλέον όταν το νερό, περιέχει οργανικές ενώσεις, το χλώριο παράγει χλωριωμένες επιβλαβής ενώσεις.
Οζόνωση
Με τη χρήση όζοντος, καταστρέφονται οι μικροοργανισμοί αλλά όχι τα κρυπτοσπορίδια, ενώ παράλληλα απομακρύνονται αποτελεσματικά οργανικά συστατικά συμπεριλαμβανομένων και των φυτοφαρμάκων. Η οζόνωση χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με φίλτρο ενεργού άνθρακα.
Ιοντο- εναλλαγή
Κατά την τεχνική αυτή, το νερό διοχετεύεται σε μια στήλη (απιονιστής) η οποία περιέχει ρητίνη. Η ρητίνη έχει τη ικανότητα να κατακρατεί και να εναλλάσσει ιονισμένα φορτία που υπάρχουν στο νερό. Κατιοντικές ρητίνες χρησιμοποιούνται για δέσμευση κατιόντων (π.χ. Na+, Ca+2, Al+3) ενώ ανιοντικές ρητίνες χρησιμοποιούνται για δέσμευση ανιόντων π.χ. Cl-. Υπάρχουν και μεικτές ρητίνες για δέσμευση όλων των ιόντων (mixed resins). Οι απιονιστές που δεσμεύουν ιόντα ασβεστίου και μαγνησίου ονομάζονται αποσκληρηντές. Με την τεχνική αυτή επιτυγχάνεται μείωση της σκληρότητας η οποία προκαλεί επικαθήσεις σε σωληνώσεις και μηχανήματα πλυσίματος μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την αποτελεσματικότητά τους. Η τεχνική είναι ακατάλληλη για απομάκρυνση μικροβίων και χημικών. Εκτός από τους αποσκληρηντές, υπάρχουν και απιονιστές που έχουν την ικανότητα να κατακρατούν ποσότητες νιτρικών φορτίων (απονιτροποιητές) και σιδήρου (αποσιδηροποιητές).
Απόσταξη
Κατά την τεχνική αυτή το νερό θερμαίνεται μέχρι βρασμού και οι ατμοί του ψύχονται και συλλέγονται ως καθαρό νερό. Με τον τρόπο αυτό καταστρέφονται όλα τα μικρόβια ενώ απομακρύνονται μόνο χημικά με σημείο ζέσεως μεγαλύτερο του νερού (π.χ. φθόριο, σίδηρος, νιτρικά). Συχνά χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με φίλτρο ενεργού άνθρακα.
Φίλτρα KDF
Τα φίλτρα KDF αποτελούνται από ένα κράμα ψευδαργύρου και χαλκού, το οποίο έχει την ικανότητα να απομακρύνει ρυπογόνες ουσίες με τη βοήθεια της οξειδοαναγωγής, δηλαδή την ανταλλαγή ηλεκτρονίων με τις ρυπογόνες ουσίες. Το αποτέλεσμα της ανταλλαγής των ηλεκτρονίων είναι η μετατροπή των ρυπογόνων ουσιών σε ακίνδυνες μορφές. Τα φίλτρα KDF είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην απομάκρυνση του χλωρίου, του υδρόθειου, του σιδήρου, του μολύβδου, του καδμίου, του αργιλίου του υδραργύρου του αρσενικού και άλλων ανόργανων στοιχείων, ενώ μειώνει εν μέρη τη σκληρότητα του νερού. Το μεγάλο πλεονέκτημα της τεχνικής είναι η μεγάλη αποτελεσματικότητά της στην επεξεργασία νερού υψηλής θερμοκρασίας. Συχνά τα φίλτρα KDF συνδυάζονται με φίλτρο ενεργού άνθρακα στο ίδιο σύστημα.
Άλλα φίλτρα
Φίλτρα Greensand: χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση σιδήρου, μαγγανίου και υδρόθειου. Ενώ είναι ακατάλληλα για την απομάκρυνση μικροβίων.
Κεραμικά φίλτρα: χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση βακτηρίων, παρασίτων αλλά όχι ιών. Για την απομάκρυνση των ιών απαιτείται συνδυασμός με χλωρίωση. Δεν απομακρύνονται χημικές ρυπογόνες ουσίες.
Η κάθε τεχνολογία ΦΊΛΤΡΑΝΣΗΣ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική έναντι συγκεκριμένου ρυπογόνου παράγοντα, αλλά αναποτελεσματική έναντι κάποιου άλλου. Για να ξεπεραστεί το εμπόδιο αυτό, τα περισσότερα συστήματα επεξεργασίας νερού είναι συστήματα ΑΠΟ 2-6 ΣΤΑΔΙΑ, όπου το κάθε στάδιο αποτελεί ξεχωριστή τεχνική, ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη επεξεργασία του νερού. Παράλληλα, το είδος της τεχνικής που επιλέγεται για τον καθαρισμό του νερού εξαρτάται τόσο από το είδος της εγκατάστασης όσο και από τον βαθμό επιβάρυνσης του νερού με ρυπογόνους παράγοντες.